GEZICHTSVERLIES
In het NUMMER 2 ( MAART – APRIL ) van de vernieuwde POËZIEKRANT schrijft PASCAL CORNET in de rubriek OPMERKELIJKE DEBUTEN
Gezichtsverlies
Het moet zijn dat verdriet hard is want ‘op maat geschreven’ wordt het zachter. En bovendien, dat op maat schrijven dicht de door het verdriet veroorzaakte wonde. Zo ongeveer lees ik de slotstrofe van deze opmerkelijke debuutbundel:
Het laatste gedicht van de tweede grote cyclus (‘Uitfaden’) brengt een zeer effectvolle afwisseling van eigen gevoelens met citaten uit het dossier waarin Alices dood als ‘zonder gevolg te seponeren’ wordt geklasseerd.
ik zie je liggen tussen sofa en salontafel
precies daar op die plek de benen
lichtjes gespreid de armen wijd
open in overgave voor het kruis
lijkstijfheid van de onderste ledematen
linkerarm en rug vertonen rotting-
vlekken, veneuze marbreringen.
ik onderga de verstikkende hitte
de koorts van het niet kunnen
aanraken geen enkele dood laat zich
wiegen in pijn van misselijkheid
dierenvraat, gemis van weke delen
van de kin tot de glabula,
vlakke plek op het voorhoofdsbeen.
RECONSTRUCTIE is een bundel die beklijft, maar niet helemaal om de juiste redenen. Yerna Van den Driessche schetst een zeer rauw verdriet soms iets te nadrukkelijk. Zij is niet altijd subtiel genoeg om de sympathie te winnen van de lezer die na het lezen van de geciteerde flaptekst iets te verbouwereerd was om onbevooroordeeld genoeg te beginnen.
Yerna Van den Driessche 