het is met zachte verwondering
dat je kijkt naar het vallen van het kind
geen steen had zich in de weg gelegd
geen duwen of trekken
maar een gretig grijpen
je vraagt je af wat er om gaat
in het hoofd van het kind
nu het overeind krabbelt
vluchtig knieën veegt aan handen
argeloos voor rood dat kleeft
het is met groeiende verwondering
dat je blijft kijken hoe het kind auto wordt
in zijn hoofd de motor aanslaat
in de laatste bocht
de dag wordt dicht genaaid
©Yerna Van den Driessche
Yerna Van den Driessche 