Gedichten: Yerna Van den Driessche
Yerna Van den Driessche is van opleiding laborant. Ze schrijft pas sinds kort, maar toch verscheen er al werk van haar in Het Liegend Konijn en in De Poëziekrant. Haar debuutbundel Reconstructie verscheen onlangs bij Uitgeverij P. Van den Driessche “reconstrueert” in deze bundel haar dode zuster, die op gruwelijke wijze om het leven kwam. Philip Hoorne noemde een aantal van de verzen uit Reconstructie “ronduit prachtig”.
1) Wat is uw favoriete gedicht uit deze bundel?
Moeilijke vraag want het is als vragen wie van je kinderen je het liefste ziet. Als ik dan toch moet kiezen kies ik voor het slotgedicht. Het was het eerste gedicht dat ik geschreven heb de avond nadat ik mijn zus dood heb aangetroffen. Het is het gedicht van het rouwprentje. Voor de bundel heb ik , naast enkele minieme aanpassingen, de laatste strofe veranderd.
nu ik jou alleen nog een gezicht kan dichten
zal ik graven naar de diepste ogen
van die zachte bruine
met stipjes die oplichten
als de aarde kleurt
ik zal de warmste lippen voor je kopen
van die papaverrode
die als vuurstenen vonken, week worden
als ze de liefde proeven
ik zal de traagste glimlach voor je toveren
een die niet schatert maar
als een schuwe zon
het wolkendek opentrekt
omdat ik niet anders kan
omdat verdriet op maat geschreven zachter wordt
heb ik je mooiste gezicht
gedicht
(2) Vertel wat u over deze bundel kwijt wilt, in maximaal 200 woorden die niet op de flaptekst mogen voorkomen.
Een mensenleven kan vergeleken worden met de loop van een rivier. Met deze bundel heb ik voor het eerst deze rivier overvlogen. Af en toe dook ik naar beneden voor een betere kijk op dingen die mij opvielen. Deze bundel is een confrontatie met mijn verleden en een poging er mee af te rekenen wel wetend dat zoiets nooit definitief is. Het heden bestaat nauwelijks maar is slechts een membraan tussen verleden en toekomst. Ik heb met deze bundel ook getracht personen en gebeurtenissen een plaats te geven en ze in het juiste perspectief te stellen. Hij is ook een eerherstel en eerbetoon aan mijn overleden zus. Tegelijkertijd was het een uitdaging om aan extreme gevoelens inhoud en vorm te geven op een manier dat inhoud in vorm en vorm rond inhoud paste.
De dichter die mij zeker heeft geïnspireerd is zonder twijfel Bart Stouten. Zo heeft een versregel uit het gedicht ‘Steraanbieding’ uit de bundel ‘Happy Christmas, Happy New York’, mij geïnspireerd bij het schrijven van het rouwgedicht en ik citeer: ‘Echte stenen, zei ik. Zo van die malse/Die druppels water als hun essentie dragen./’ Maar ook door te luisteren naar zijn radioprogramma ‘De Tuin van Eden’ komen er spontaan associaties op die ik al dan niet verwerk in een gedicht. De berichtgeving van media in het algemeen is voor mij eveneens een dankbare inspiratiebron. ‘Siervlucht’ het scharniergedicht is dan weer anekdotisch. Op het moment dat de radio berichtte over de zoveelste aanslag in Irak vloog er pardoes een vogel tegen het raam en meteen was dat de aanleiding voor het gedicht. Maar ook tal van andere dichters zullen mij op een of andere manier hebben beïnvloed. Magie van woord en beeld die andere woorden en beelden oproepen.
zie het oorspronkelijke bericht hier.
Yerna Van den Driessche 