Eenvoudig
we lagen langs de Leie
in tegendraads genot
om een laatste spijbeldag
we keken anders naar het geluid
van golfjes het gemak
waarmee zij de oever bereikten
je legde een oor op mijn buik
ik zag je mondhoeken krullen
traag en dacht
zo eenvoudig is het om golf te zijn
Ik heb ze niet EENVOUDIG gevonden ‘mijn’ poëziebank, ergens tussen Wervik en Menen aan de oever van de Leie. In totaal staan er zeven poëziebanken waaronder ook een bank met een gedicht van Willy Spillebeen. En dat de banken gelezen worden heb ik met eigen ogen kunnen zien.
Op de terugweg zaten er twee jongens op ‘mijn’ bank. Op mijn vraag of ze het gedicht gelezen hadden en wat ze ervan vonden waren ze beiden eenstemmig: JA en MOOI.
Ik was geen klein beetje fier!
Yerna Van den Driessche 
Geef een reactie